Üsküdar Beylerbeyi’nden 15 Temmuz Şehitler Köprüsü’ne bağlana yol kenarında su satan Ali Taşlıçukur, biçimiyle görenlerin dikkatini çekiyor.

Yaklaşık 50 yıldır kravatını çıkarmayan, trafiğin ağır olduğu bu bölgede ekmek parası için bekleyen Taşlıçukur, müşterileri tarafından tıpkı vakitte nezaketiyle tanınıyor.

Yalnızca rastgele bir su satıcısı değil, “İstanbul Beyefendisi” tabirini yaşatan bir emektar olan Taşlıçukur, hayat serüvenini anlattı.

50 YILDIR KRAVATINI BOYNUNDAN ÇIKARMIYOR

Üsküdar Beylerbeyi’nden 15 Temmuz Şehitler Köprüsü’ne girişte bulunan yokuşta, trafik sıkışıklığında su satan Ali Taşlıçukur, parıldayan ayakkabıları, burnuna düşen gözlükleri, renkleri uyumlu grup elbisesi ve kravatının yanı sıra, pazar arabası ile dikkati çekiyor. Taşlıçukur yaklaşık 50 yıldır kravatını boynundan çıkarmıyor.

Bilhassa sabah işe gidenlerin aşina olduğu bir sima olmanın yanında, taksi esnafına da bozuk para sağlayan Taşlıçukur, kendisine selam vermeden geçmeyen vatandaşlara gülümseyerek “günaydın” derken, aracını durdurarak su alanlara reaksiyon olarak basılan kornaya ise “tamam” işareti yapıyor.

”HOCAM BENİ SINIFTA BIRAKTI, KRAVAT YÜZÜNDEN”

İlkokulu memleketi Ordu’da okuduktan sonra 1969 yılında İstanbul’a geldiğini ve amcasının yanında kaldığını kaydeden Taşlıçukur, “Yengem vardı, bana annelik yaptı. Bundan 5-6 ay evvel koronavirüs hasebiyle vefat etti. Çocuklarını yıkar, tıpkı leğende beni de yıkardı o vaktin kaidelerinde.

Orta 2. sınıfa giderken çalışkan bir öğrenci olmama karşın Fen Bilgisi hocam beni sınıfta bıraktı, kravat yüzünden. Kravat takmıyordum. ‘Hocam ne olursun, beni sınıfta bırakma. Bundan sonra devamlı takacağım.’ dedim. Yeniden de bıraktı. Kursa gittim, imtihanda başardım. O gün bu gündür grup elbise devamlı.” diye konuştu.

”TAKIM ELBİSEYLE SU SATMAK ÇOK DİKKATİ ÇEKİYOR”

Ortaokulu bitirdikten sonra kömürlü yolcu gemilerinde garsonluk yaptığını, daha sonra belediyede çalışacak paklık personeli arandığını duyarak müracaatta bulunduğunu belirten Taşlıçukur, şöyle devam etti:

“Belediyede paklık çalışanı olarak işe başladım. Güzel ki de başlamışım. 3-4 ay maaş alamadığımız vakitler da oldu ancak tekrar de sabrettik. En son 3,5 yıl İSTAÇ’da çalıştım, oradan da emekli oldum. Emekli oldum konuta geldim, ‘ne yapayım?’ diye düşündüm. Kitap yazıyordum, taşınırken onu kaybettim. Artık onu da toparlamaya çalışıyorum bir yandan.

Emekli olduktan sonra canım sıkıldı, paklık yaptığım yerde su satayım diye düşündüm. Boğaz iştirakinde su satmaya başladım. 4 yıldır orada su satıyorum. Grup elbiseyle su satmak çok dikkati çekiyor.

50 metreden gördüğünde vatandaşlar almayacaksa bile alıyor. Oranın esnafı oldum artık. Yüzde 90’ı tanıyor. Adamın parası olmuyor ‘Devam et’ diyorum. Adam Van’a gidip geliyor; ‘Bir tane su borcum vardı, buyur’ diyor.

Sabah 7’de orada oluyorum. Trafiğin durumuna nazaran çalışıyorum. Trafik bitince bizim iş de bitiyor. Beşerlerle diyaloğu çok seviyorum. Bu iş de beni keyifli ediyor.”

SABAH 06.30’DA MAHALLENİN KEDİLERİNİ BESLİYOR

Sabah saat 06.30’da kalkarak mahalledeki kedileri beslediğini daha sonra 06.40 otobüsüyle Anadolu Hisarı’ndan Beylerbeyi’ne gittiğini lisana getiren Taşlıçukur, hayatının alışık olduğu kedi ve kuşları beslemek ve beşerlerle diyalog kurarak geçtiğini söz etti.

Vakit zaman su satarken reaksiyonlar de aldığını söyleyen Taşlıçukur, “Trafik sıkışıyor. İşaret veriyorum. Kimisi gülüp geçiyor, kimisi de reaksiyon veriyor. Bunlar yazdığım kitabın materyali. Oradaki diyalog bana 5 sayfalık materyal oluyor.

Kitabın ismi “Köyümün delisi” olacak. Çeşidi macera olacak. Bir sponsor bulursam da bastıracağım. Kitap benim yaşanmışlıklarımı anlatıyor. Vaktinde çok kitap okudum. Rus muharrirleri, Yaşar Kemal’in ağalık sistemi üzerine romanlarını ve İnce Memed’in çektiklerini okurken kendimi yazma isteğiyle buldum. Bu bir çocukluk hayali.” diye konuştu.

Şiir yazdığını da anlatan Taşlıçukur, “Eşime de şiir yazmıştım. Tek başıma istedim kendisini. 34 yıllık evliyiz. Hala ona şiirler müellifim.” dedi.

”MÜŞTERİMİN YANINDA DÜĞMEMİ İLİKLERİM”

Cumartesi ve pazar günleri dinlendiğini aktaran Taşlıçukur, şunları kaydetti:

“İdare ediyorum şükürler olsun. Grup elbisemi eksik etmem. Kredi kartı var, taksit var. Bu türlü giyinmeden oraya çıktığımda kendimi boşlukta hissediyorum. Esnafın albenisi olacak. Gördünüz elimde eldiven, dezenfektanım yanımda. 15 dakikada bir ellerime sürüyorum pandemiden ötürü.

Bana nazaran esnaf güler yüzlü olmalı. Saygılı davranmalı. Ben esnaf olarak müşterimin yanında düğmemi iliklerim. Fazla para veren oluyor. Köpeklere, sokak hayvanlarına mama alıyorum.

Gariban da bir çocuk var, ona götürüyorum. Çalışmak zinde tutuyor. Çalışmasam ne yapacağım? Yaşıtlarıma tavsiyem kendini boşlukta bırakmasınlar. Hareket edip, bir meşgale bulsunlar.”

”DARBECİLERE KARŞI DİRENDİK”

Bu iş sayesinde dostluklar da edindiğini, taksicilere kolaylık olsun diye ‘bozuk vereyim mi?’ diye sorduğunu lisana getiren Ali Taşlıçukur, “Selam vermeden geçen enderdir. Köprü çıkışı bana aşinadır.” dedi.

15 Temmuz hain darbe teşebbüsünde gece sıralarında orada olduğunu belirten Taşlıçukur, “Karşıdan geliş istikametinde Altunizade’ye çıkış yerinde bilboardlara mermi geldi. Camı parçaladı. Dizimi kesti. Oradan sürünerek aşağı geldim, taksi durağının orada kaldım. Darbecilere karşı direndik Beylerbeyi’nde.

O gece hanım bana ‘senin çalıştığın yerde askerler orada, ihtilal oluyor.’ dedi. Ben de ‘Ne ihtilali? İhtilal 80’de oldu. Neler çektim, bir de artık mi olacak?’ dedim. Otomobil yok, bir şey yok, yürüdük mahalleliyle. Neler gitti orada. Allah bir daha yaşatmasın.” formunda konuştu.